O GINOO, AMONG DIOS, PAGKAHIBULONGAN SA IMONG NGALAN DIHA SA TIBUOK KALIBUTAN.
Sa pagtan-aw nako sa imong kalangitan, ang buhat sa imong mga tudlo,/ ang buwan ug ang kabitoonan nga imong gipahiluna - - -/ Unsa ba ang tawo nga nanumbaling ka man kaniya,/ o ang anak sa tawo nga nagtagad ka man kaniya?
TUBAG:
O GINOO, AMONG DIOS, PAGKAHIBULONGAN SA IMONG NGALAN DIHA SA TIBUOK KALIBUTAN.
Imo siyang gibuhat nga ubos lamang og diyotay sa mga anghel,/ ug imo siyang gipurongpurongan sa himaya ug kadungganan,. Gihatag mo kaniya ang pagmando sa mga buhat sa imong mga kamut,/ gibutang mo ang tanan ubos sa iyang tiilan.
TUBAG:
O GINOO, AMONG DIOS, PAGKAHIBULONGAN SA IMONG NGALAN DIHA SA TIBUOK KALIBUTAN.
Ang tanang mga karnero ug kabakahan,/ oo, bisan ang mga mananap sa kaumahan,/ Ang mga langgam sa kahanginan, ang mga isda sa kadagatan,/ ug ang tanan nga nagalangoy sa katubigan.
TUBAG:
O GINOO, AMONG DIOS, PAGKAHIBULONGAN SA IMONG NGALAN DIHA SA TIBUOK KALIBUTAN.
No comments:
Post a Comment